Atlantic Records - Założenie i początkowa historia

Szczegóły

Odsłony: 33925

Założenie i początkowa historia

W 1944 roku bracia Nesuhi i Ahmet Ertegün pozostali w Stanach Zjednoczonych podczas gdy ich matka wraz z siostrą powróciły do Turcji po śmierci ich ojca Munir'a Ertegün, który był pierwszym tureckim ambasadorem Stanów Zjednoczonych. Bracia byli fanami jazz'u i R'n'B, którzy ukolekcjonowali ponad 150.078 płyt RPM (ang. skrót: revolutions per minute, tł. obroty na minutę). Ahmet rzekomo pozostał w Waszyngtonie by podjąć podyplomowe muzyczne studia na uniwersytecie Georgetown ale zanurzył się w scenie muzycznej w Waszyngtonie i wstąpił do biznesu nagraniowego, który cieszył się odrodzeniem po wojennych ograniczeniach dotyczących szelaku używanego do produkcji. Przekonał rodzinnego dentysty, dr Vahdi Sabit, by zainwestował $10.000 i zatrudnił Herb'a Abramson, który był studentem stomatologii.

Abramson pracował na pół etacie jako menadżer/ producent A&R dla Al Green'a w wyhtwórni jazzowej National Records podpisąc kontrakt z Big Joe Turner'em i Billy'm Eckstine. W '46 roku założył wytwórnię Jubilee, ale najbardziej odnoszący sukces muzycy nie byli chętni by tam nagrywać. We wrześniu '47 roku sprzedał swoje udziały w Jubilee swojemu partnerowi, Jerry'emu Blaine i zainwestował $2.500 w Atlantic. Atlantic zostało włączone w październiku '47 roku i było prowadzone przez Abramson'a (prezydent) i Ertegün'a (vice prezydent odpowiedzialny za A&R, produkcję i promowanie). Abramson'a żona, Miriam, prowadziła wydawnictwo wytwórni, Progressive Music i pełniła większość biurowych obowiązków aż do '49 roku kiedy to Atlantic zatrudnił swojego pierwszego pracownika, księgową Francine Wakschal, która pozostała w wytwórni przez następne 49 lat. Miriam zdobyła reputację poprzez bycie twardą. Inżynier sztabowy Tom Dowd wspomniał "Tokio Róża było najmilszym imieniem jakie niektórzy ludzie dla niej mieli, a Doc Pomus opisał ją jako "niezwykle jadowitą kobietę". W przeprowadzonym wywiadzie w 2009 roku przypisywała swoją reputację chronicznemu niedoborowi środków pieniężnych firmy:

"...większość problemów jakie mieliśmy z artystami polegało na tym, że chcieli awansów i to było dla nas bardzo trudne... przez długi czas byliśmy niedokapitalizowani".

Pokój w hotelu Ritz w Manhatanie w którym mieściło się biuro wytwórni okazało się za drogie, więc przenieśli się do pokoju w hotelu Jefferson. Na początku lat 50- ych Atlantic przeniosło się z Hotel Jefferson do biura mieszczącego się na ul. 301 West 54- wartej a potem na 356 West 56- ej.

Pierwsze nagrania Atlantic zostały wydane pod koniec stycznia '48 roku i zawierały "That Old Black Magic" Tiny'ego Grimes i "The Spider" wykonywanego przez Joe Morris'a. W swoich początkowych latach Atlantic koncentrowało się na nowoczesnym jazz'ie acz kolwiek wydało kilka country i zachodnich i mówionych nagrań. Abramson wyprodukował również "Magic Records", nagranie wykonane przez dzieci z czterema utworami na każdej stronie, każdy utwór zawiera różnorodną historię, więc odgrywana historia byłaby określona przez rytm w którym wylądowała igła.

Pod koniec '47 roku James Petrilo, szef American Federation of Musicians ogłosił na czas nieokreślony zakaz wszelkiej działalności nagraniowej przez muzyków związkowych, które weszło w życie dnia 1.01.1948 roku. Działalność związkowa zmusiła Atlantic do wykorzystania prawie całego swojego kapitału aby wyciąć i zgromadzić wystarczającą ilość nagrań aby przetrwać zakaz.

Ertegün i Abramson spędzili większość późnych lat 40- ych i 50- ych w poszukiwaniu talentów. Ertegün komponował utwory pod pseudonimem "A Nugetre" włącznie z hitem Big Joe Turner'a "Chains Of Love" nagrywając je w budkach na Time Square później dając je aranżerowi czy sesyjnemu muzykowi. Wczesne wydania zawierały muzykę wykonywaną przez Sidney'a Bechet, Barney Bigard, The Cardinals, The Clovers, Frank Culley, The Delta Rhythm Boys, Erroll Garner, Dizzy Gillespie, Tiny Grimes, Al Hibbler, Earl Hines, Johnny Hodges, Jackie & Roy, Lead Belly, Meade Lux Lewis, Professor Longhair, Shelly Manne, Howard McGhee, Mabel Mercer, James Moody, Joe Morris, Art Pepper, Django Reinhardt, Pete Rugolo, Pee Wee Russell, Bobby Short, Sylvia Syms, Billy Taylor, Sonny Terry, Big Joe Turner, Jimmy Yancey, Sarah Vaughan, Mal Waldron i Mary Lou Williams.