John- Paul Jones
- Szczegóły
- Odsłony: 1545
właśc. John Richard Baldwin (ur. 3.01.1946 w Sidcup, Kent, Anglia), bardziej znany pod pseudonimem John Paul Jones to angielski muzyk i producent nagraniowy, który był basistą i keyboard'zistą w zespole rockowym Led Zeppelin.
Przed założeniem zespołu z Jimmy Page'em w '68 roku był sesyjnym muzykiem i aranżerem. Po śmierci John'a Bonham w '80 roku Led Zeppelin się rozpadło, a Jones rozwijał solową karierę. Współpracował z muzykami przeróżnego gatunku w tym także Josh Homme i Dave Grohl z supergrupą Them Crooked Vultures.
Młodość
Grę na pianinie zaczął w wieku sześciu lat u boku swego ojca, Joe Baldwin'a, który był pianistą i aranżerem w latach 40- ych i 50- ych, szczególnie z Ambrose & His Orchestra. Jego matka była też muzykiem co pozwalało rodzinie często razem występować jeżdżąc po Anglii jako wodewilowy akt komediwoy. Jego wpływy sięgają blues'a granego przez Big Bill'a Broonzy'ego, jazz'u Chales'a Mingus do klasyki fortepianu granej przez Sergei'a Rachmaninoff.
Z powodu, że jego rodzice często występowali we wczesnym wieku został do internatu zapisany. Uczęszczał do szkoły katolickiej w Blackheath, Londynie, gdzie oficjalnie uczył się muzyki. W wieku czternastu lat Baldwin został chórmistrzem i organistą w lokalnym kościele i w przeciągu tego roku kupił swoją pierwszą gitarę basową, Dallas Tuxedo, masywna elektryczna z wieloma basami, którą używał do '62 roku kiedy kupił Fender Jazz Bass, którą uzywał do końca '76 roku. Płynna gra muzyka pochodzącego z Chicago, Phil Upchurch na jego LP "You Can't Sit Down", które zawiera niezapomniane solo na basie jest cytowane przez Jones'a jako inspiracja do gry na tym instrumencie.
Praca sesyjna
Pierwszym zespołem, którego członkiejm się stał w wieku piętnastu lat, był The Deltas. Później grał na basie w zespole jazz'owo- rock'owym pochodzącym z Londynu, Jett Blacks, grupa, której członkiem był gitarzysta John McLaughlin. WIelki przełom odniósł w '62 roku gdy został przez członków grupy odnoszącej sukces, The Shadows, Jet'a Harris i Tony'ego Meehan zatrudniony na okres dwóch lat. Zanim jeszcze Baldwin został zatrudniony Harris i Meehan wylansowali hit Nr.1 pt. "Diamonds" (utwór na którym, Jimmy Page, Jones'a przyszły kolega z zespołu grał). Współpraca Baldwin'a z The Shadows prawie uniemożliwiła uformowanie Led Zeppelin gdy strony rozpoczęły rozmowy o możliwości zastąpienia przez Baldwin'a basisty Brian'a Locking, który opuścił zespół w październiku '63 roku, ale John Rostil ostatecznie został wybrany by zająć to stanowisko.
W '64 roku, poprzez pozytywną opinię Meehan'a Baldwin rozpoczął sesję studyjną z Decca Records. Od tamtego momentu aż do '68 roku brał udział w setkach sesjach nagraniowych. Wkrótce poszerzył swoją pracę studyjną grając na keyboard'ach, aranżując i podejmując się ogólnego kierownictwa studyjnego, co spowodowało, że jego usługi znalazły się w dużym popycie. Pracował z wieloma artystami m.in. The Rolling Stones na "Their Satanic Majesties Request" (Jones'a słychać grającego na strunach w "She's A Rainbow"), Herman's Hermits, Donovan (w "Sunshine Superman", "Hurdy Gurdy Man" i "Mellow Yellow"); Jeff Beck; Françoise Hardy; Cat Stevens; Rod Stewart; Shirley Bassey; Lulu; i wiele innych. Poza sesjami nagraniowymi z Dusty Springfield Jones również grał na basie do jej serii występów "Talk Of The Town". Jego aranżacja i gra w utworze Donovan'a "Sunshine Superman" zaowocowała tym, że producent nagraniowy Mickie Most korzystał z jego usług jako aranżer do wielu własnych projektów z Tom'em Jones, Nico, Wayne Fontaną, The Walker Brothers i wielu innych. W '67 roku Most jako kierownik muzyczny zatrudnił równiez Jones'a do aranżacji muzyki do filmu Herman's Hermits pt. "Mrs. Brown, You've Got A Lovely Daughter", które zostało w styczniu '68 roku wydane. Taki był zakres prac studyjnych Jones'a- dochodząc do setek sesji- gdy po latach powiedział, że "Nie pamietam trzech czwartych sesji na których byłem".
Było to w czasie kiedy Baldwin był sesyjnym muzykiem i przyjął pseudonim John Paul Jones. To imię zostało zasugerowane przez kolegę, Andrew Loog Oldham, który widział plakat do filmu z '59 roku pt. "John Paul Jones In France". Swoje pierwsze solowe nagranie wydał jako John Paul Jones, "Baja" (napisane przez Lee Hazelwood'a i przez Oldham'a wyprodukowane)/ "A Foggy Day In Vietnam" wydany jako singiel przez wytwórnię Pye Records w kwietniu '64 roku.
Jones stwierdził, że jako sesyjny muzyk wykonywał dwie, a nawet trzy sesje dziennie w przeciągu sześciu i siedmiu dni w tygodniu. Swoją drogą w '68 roku czuł wypalenie zawodowe poprzez olbrzymie obciążenie pracą: "Organizowałem 50 lub 60 rzeczy na miesiąc i to zaczynało mnie zabijać".
Kariera
Przejdź do Led Zeppelin
Formacja
W czasie jako muzyk sesyjny jego drogi często krzyżowały się z gitarzystą Jimmy Page'em, kolegą, który był sesyjnym weteranem. W czerwcu '66 roku Page dołączył do The Yardbirds, a w '67 roku Jones przyczynił się do albumu zespołu "Little Games". Kolejnej zimy w trakcie sesji do Donovan'a "The Hurdy Gurdy Man" Jones wyraził wobec Page'a pragnienie by być częścią jakiegokolwiek projektu, który by gitarzysta miał zamiar planować. Później tego samego roku The Yardbirds się rozpadły pozostawiając Page'a i basistę Chris'a Dreję by ukończyć wcześniej zaplanowane koncerty The Yardbirds w Skandynawii. Zanim nowy zespół mógł być uformowany Dreja odszedł by się podjąć fotografii. Jones, za namową swojej żony, zapytał Page'a o wolną pozycję i gitarzysta bardzo chętnie zaprosił Jones'a do współpracy. Później Page wyjaśnił:
"Pracowałem na sesjach do Donovan'a utworu "Hurdy Gurdy Man", a John Paul Jones pilnował muzycznych aranżacji. W czasie przerwy zapytał mnie czy abym potrzebował basisty do nowego zespołu, który zakładałem. Miał odpowiednie wykształcenie muzyczne i całkiem genialne pomysły. Skorzystałem z okazji by go dostać".
Wokalista Robert Plant i perkusista John Bonham dołączyli do nich by utworzyć kwartet. W celach tras po Skandynawii początkowo nazwali się "The New Yardbirds" zespół wkrótce stał się znany jako Led Zeppelin.
Wkład do zespołu
Jones był odpowiedzialny za klasyczne linie basu grupy szczególnie w "Ramble On" i "The Lemon Song" (Led Zeppelin II) oraz przesuwanie sygnatur czasowych jak chociażby w "Black Dog" (Led Zeppelin IV). Jako połowa rytmicznej 
sekcji Led Zeppelin wraz z perkusistą John Bonham'em, Jones podzielał uznanie dla funk'u i soul'owego rytmicznego groove'a co wzmocniło i zwiększyło ich muzyczne pokrewieństwo. W wywiadzie, którym udzielił magazynowi "Global Bass" Jones zwrócił uwagę na wspólne muzyczne zainteresowanie:
"O tak oboje byliśmy fanami Motown i Stax i ogólnie fanami muzyki soul'owej, fanem James'a Brown'a. Co jest jednym z powodów dla których mówiłem, że Zeppelin był jednym z niewielu zespołów, które "swingowały". Tak właściwie to w tamtych czasach mieliśmy rytm. Ludzie przychodzili na nasze występy by potańczyć co było świetne. Widzieć wszystkie kobiety tańczące było na prawdę wspaniałe. Niekoniecznie widziałeś to na występie Black Sabbath czy czymkolwiek innego: Więc pod tym względem byliśmy inni. Byliśmy modnym zespołem. Użyliśmy wszystkich naszych czarnoskórych wykonawców muzyki pop, którzy wywarli na nas wpływ jako klucza do rock'a, który wybił się na sam szczyt".
Po odłożeniu swojej Fender Jazz Bass (którą używał od momentu bycia członkiem The Shadows na początku lat 60- ych) po koncertowaniu w '75 roku do koncertowania Jones zaczął używać basy Alembic, które były wykonane na specjalne zamówienie. Niemniej jednak nadal wolał używać Jazz Bass w studiu i w wywiadzie przeprowadzonym w 2010 roku wspomniał iż nadal posiada owy bas. Jones'a umiejętności na keyboard'zie dodały eklektyczny wymiar, który sprawił, że Led Zeppelin jest czymś więcej niż tylko zespołem hardrockowym. Atrakcje na keyboard'zie zawiera delikatny utwór "The Rain Song" (Houses Of The Holy) grany na mellotronie, taneczny "Trampled Under Foot" grany na klawinecie (Physical Graffiti); i wschodnie brzmienia "Kashmir" również grany na mellotronie (również na "Physcial Graffiti"). Na występach na żywo Jones'a wizytówką był "No Quarter" często trwające do pół godziny i czasami zawierającymi urywki z "Amazing Grace", Joaquín'a Rodrigo "Concierto de Aranjuez" co zainspirowało Miles'a Davis do albumu "Sketches Of Spain" i wariacje klasycznych kawałków kompozytorów jak chociażby Rachmaninoff.
Jones'a różnorodny wkład do grupy poszerzył o użycie innych instrumentów włącznie z niezwykłym trzyszyjnym akustycznym instrumentem składającym się z szcześcio- i dwunastostrunowej gitary i mandoliny. Jones często używał pedałów basowy by uzupełnić brzmienie zespołu w czasie gdy grał na keyboard'zie i mandolinie. Podczas trasy zespołu w '77 roku po Stanach Zjednoczonych Jones chciał być wiodącym wokalem w "The Battle Of Evermore" zastępując tym Sandy Denny, która śpiewała w studyjnej wersji.
Profil
Podczas gdy reszta członków Led Zeppelin mieli reputację przez swoje pozasceniczne ekscesy (etykieta o której twierdzono iż była przesadzona), Jones był spostrzegany jako najbardziej cichym i powściągliwym członkiem 
zespołu. Ze swojej strony Jones twierdził iż miał więcej zabawy w czasie trasy niż jego koledzy z zespołu, ale był bardziej dyskretny mówiąc iż "zażywałem więcej narkotyków niż mogę sobie przypomnieć. Robiłem to po prostu po cichu". Benoit Gautier, pracownik Atlantic Records we Francji, powtórzył opinię mówiąc, że "Najmądrzejszym chłopakiem w Led Zeppelijn był John Paul Jones. Dlaczego? Nigdy nie został złapany w kłopotliwej sytuacji".
W wywiadzie Jones wyjaśnił iż sława z Led Zeppelin nie była czymś czym się kiedykolwiek zajmował:
"Nie całkiem; robiłem to już wcześniej....! Chciałbym pomyśleć, że nie byłem za głupi. Próbowałem trzymać się z dala od prądu, który prowadził drogę gwiazd rock'a, głównie temu bo potrzebowałem swojego psychicznego zdrowia i wolności na drodze. Więc ogólnie wymeldowałem się z hotelu, a potem wychodziłem na ulicę. Chciałem pospacerować.... Nie jestem tak rozpoznawalny jak Plant i Page. Plus cały czas zmieniałem swój wygląd tylko po to by być pewnym, że nie jestem rozpoznawalny jak.... Ogólnie bardzo szybko uciekam w cień.... Raz czytałem, że Beatles'i wykonali pełną trasę po Ameryce i nigdy nie opuścili swoich pokoi w hotelu. I pomyślałem "Nie widzę sensu w podróżowaniu po świecie niczego nie widząc".
Po wyczerpujących trasach i długich okresów czasowych z dala od rodziny pod koniec '73 roku Jones zaczynał ukazywać znaki rozczarowania. Rozważał by opuścić Led Zeppelin by więcej czasu spędzić z rodziną, ale przez manager'a zespołu Peter'a Grant został namówiony by powrócić. Żartował, że był zainteresowany by zostać chórmistrzem katedry Winchester co zostało w kilku źródłach potwierdzone. Później Jones wyjaśnił swoje zastrzeżenia:
"Nie chciałem grupie zaszkodzić, ale i też nie chciałem by się moja rodzina rozpadła. W tamtych czaach dużo koncertowaliśmy. Wszyscy byliśmy bardzo zmęczeni i pod presją i ot tak popadliśmy w kryzys. Kiedy pierwszy raz dołączyłem do zespołu nie myślałem, że to potrwa tak długo, dwa trzy lata może a potem będę kontynuować swoją karierę jako muzyk i wykonywał muzykę filmową".
"Royal Orleans"
Istnieje plotka iż utwór Led Zeppelin "Royal Orleans" z albumu "Presence" opowiada o doświadczeniu Jones'a, które miał podczas trasy po Stanach. Utwór opowiada o osobie, która zabiera ze sobą do pokoju w hotelu transwestytę, która potem zasypia ze skrętem marihuany w ręku podpalając tym pokój. "Royal Orleans" była to nazwa hotelu gdzie członkowie Led Zeppelin chcieli pozostać w czasie gdy zwiedzali New Orlerans (tł. Nowy Orlean), ponieważ niewiele osób pytało tam o autograf. W wywiadzie udzielonym magazynowi Mojo w 2007 roku Jones wyjaśnił wiarygodność plotki mówiąc:
"Tak właściwie to ci transwestyci byli kolegami Richard'a Cole; normalni przyjaźni ludzie i wszyscy bylismy w jakimś barze. To, że pomyliłem transwestytę z dziewczyną to bzdety; to miało miejsce w innym kraju z kimś innym... . Swoją drogą "Stephanie" wylądowała w moim pokoju i robiliśmy jednego czy dwa skręty po czym zasnałem i podpaliłem pokój w hotelu, tak jak ty, ha ha i kiedy się obudziłem było pełno strażaków!"
Inna praca w czasie z zespołem
Zaangażowanie Jones'a w Led Zeppelin nie przerwało jego sesyjnej pracy. W '69 roku powrócił do studia by grać na basie do albumu zespołu The Familly Dogg pt. "A Way Of Life". Jones był pierwszym wyborem Madeline Bell by wyprodukować i zaranżować jej album z '74 roku pt. "Comin' Atcha". Grał również na basie w utworze otwierający album Roy Harper'a "HQ" w którym to równiez gitarzysta David Gilmour wziął udział. Inne projekty do których się przyczynił zawierają grę na basie jak chociażby The Wings'ów "Rockestra", "Back To The Egg" wraz z perkusistą Led Zeppelin John'em Bonham.
Po Led Zeppelin
1980- 2000
Led Zeppelin rozpadło się w 1980 roku na skutek śmierci John'a Bonham. "W czasie gdy John zmarł przeprowadziłem się do Devon by wychować swoją rodzinę", wspomniał Jones. "Więc po rozpadzie byłem całkiem poza wszystkim. I muszę powiedzieć, że nie tęskniłem za tym".
Następnie Jones współpracował z artystami, tj.: Diamanda Galás, R.E.M., Jars Of Clay, Heart, Ben E. King, Peter Gabriel, Foo Fighters, Lenny Kravitz, Cinderella, The Mission, La Fura dels Baus, The Harp Consort, Brian Eno, the Butthole Surfers i Uncle Earl.
Pojawił się na sesjach i videach Paul McCartney'a i był zaangażowany do muzyki do filmu "Give My Regards To Broad Street". W '85 roku Jones został zapytany przez reżysera Michael'a Winner by zrobić ścieżkę dźwiękową do filmu "Screem For Help" pojawiając się na dwóch ścieżkach wraz z Jimmy Page'em. Jones śpiewa w dwóch utworach. W '94 roku nagrał album pt. "The Sporting Life" (jest jego wpółproducentem) i koncertował z piosenkarką Diamanda Galás. Utworzył swoją własną wytwórnię, która to Sunday School nadał imię i był zaangażowany w karierze piosenkarskiej swojej córki Jacindy Jones.
W '85 roku Jones dołączył do Page'a i Plant'a na rzecz Live Aid kocertu z Phil'em Collins i Tony'm Thompson na perkusji. Załozyciele zejdnali się ponownie dla koncertu z okazji 40- stolecia Atlantic Records, który odbył się 14.05.1988. page, plant, Jones i syn John'a Bonham, Jaso, zamkneli wydarzenie. W '92 roku jones zaaranżował orkiestrę do albumu R.E.M. "Automatic For The People".
W '95 roku zespół Heart wydał akustyczny live album pt. "The Road Home". Został wyprodukowany przez Jones'a i zawiera kilka instrumentów granych przez niego. Również w '95 roku orkiestra Andrew Lawrence'a King'a Harp Consort wydała zestaw trzech hiszpańskojęzycznych utworów wykonanych w siedemnastowiecznym stylu, które zostały przez samego Jones'a skomponowane w towrarzystwie barokowych instrumentów, tj.: harfy, teorby, gitar, lirony, violi da gamba i perkusji (ta 10- ciominutowa płyta, zatytułowana "Amores Pasados" została połączona z debiutanckim nagraniem The Harp Consort pt. "Luz y Norte").
2000- obecnie
We wrześniu '99 roku przez wytwórnię DGM należącą do Roberta Fripp'a został wydany jego debiutancki solowy album pt. "Zooma" po którym w 2001 roku nastąpił "The Thujderthief". Obu albumom towarzyszyły trasy koncertowe podczas których grał z Nick'iem Beggs (Chapman Stick) Terl'em Bryant (bębny).
W 2004 roku jako członek grupy Mutual Admiration Society wraz z Glen'em Philips (frontmanem zespołu Toad The Wet Sprocket) i członkami grupy Nickel Creek.
Jones gra na dwóch utworach albumu Foo Fighters pt. "In Your Honor". Gra na madolinie w "Another Round" i pianinie w "Miracle", które znajdują się na akustycznej płycie. Frontman zespołu Dave Grohl (wielki fan Led Zeppelin) 
opisał gościnny wyśtęp Jones'a jako "druga najwspanialsza rzecz, która przytrafiła mi się w życiu".
Także rozwinął się jako producent muzyczny produkując albumy tj. The Mission "Children", drugi album The Datsuns "Outta Sight, Outta Mind (z 2004 roku) i zespołu Uncle Earl "Waterloo, Tennesssee album zawierający dawną muzykę wydany w marcu 2007 roku przez Rounder Records.
W maju 2007 roku towrzyszył Robyn'owi Hitchcock i Ruby Wright w grze utworu pt. "Gigolo Aunt" na cześć założyciela pink Floyd Syd'owi Barrett w Londynie gdzie grał na mandolinie.
Wystąpił podczas Bonaro w 2007 roku współpracując z Ben'em Harper i perkusistą The Roots Questlove w ramach gwiazdorskiego festiwalu Super- Jam co jest festiwalu coroczną tradycją by pojednać znanych, światowej klasy muzyków by grać na scenie przez kilka godzin. Podczas utworu pt. "Look At Miss Ohio", który był grany na festiwalu pojawił się Jones i zagrał wraz z Gilllian Welch na mandolinie i przeróbkę utworu Johnny'ego Cash'a "Jackson". Pojawił się również na występie Ben'a Harper & The Innocent Criminals podczas gdy grali przeróbkę "Dazed And Confused". potem Jones zakończył pierwszy występ Gov't Mule grając kawałek "Moby Dick", a potem "Livin' Lovin' Maid" na basie po czym kontynuował grę na keyboard'ach do utworów "Since I've Been Loving You" i "No Quarter". Jones rónież zagrał na mandolinie wystepując z kobiecym bluegrass'owym zespołem Uncle Earl, których był producentem albumu w 2007 roku.
Mandoliniarz Jones improwizował do utworu Led Zeppelin pt. "Whole Lotta Love" wraz z zespołem pochodzącym z Winnipeg energetycznym zespołem Duhks w kwietniu 2007 roku podczas Merle Fest w Karolinie Pn.
10.12.2007 roku Jones wraz z pozostałymi członkami grupy Led Zeppelin wystąpił na koncercie reaktywacyjnym, który odbył się 10.12.2007 w O2 Arena, Londynie jako część oddająca cześć Ahmet'owi Ertugun.
W 2008 roku Jones był producentem solowego debiutanckiego albumu piosenkarko- skrzypaczki zespołu Nickel Creek Sary Watkins. Jak już wcześniej wspomniane pod koniec 2004 roku Jones koncertował wraz z Watkins, Glen Phillips i resztą zespołu Nickel Creek w ramach współpracy zatytułowanej Towarzystwo Wzajemnego Podziwu (ang. Mutual Admiration Society).
10.02.2008 roku Jones pojawił się wraz z The Foo Fighters na gali rozdania nagród Grammy wprowadzając orkietrową część do utworu pt. "The Pretender". 7.06.2008 roku Jones wraz z Jimmy Page'em pojawili się z The Foo Fighters na stadionie Wembley by zakończyć zespołu koncert. Jones wystąpił z Sonic Youth i Takehisa Kosugi zapewniając muzykę na scenie Merce'owi Cunningham do wystpęu pt. "Nearly 90", które odbywało się od 16 do 19.04.2009 roku w Brooklyn Academy of Music.
W lutym i marcu 2011 roku pojawił się w trakcie występu zespołu odbywszy się w operze Mark Anthony Turnage, który grał "Anna Nicole", które było o Playboy modelce Anna Nicole Smith w Royal Opera House mieszczącym się w 
Concent Garden, Londynie.
Na przełomie lat 2009 i '10 był członkiem supergrupy wraz z Dave'em Grohl i frontmanem grupy Queens Of The Stone Age Josh Homme, której to nazwa Them Crooked Vultures jest. Trio zagrało swój pierwszy koncert w Metro, Chicago 9.08.2009 roku, a ich pierwszy album został wydany 17.11.2009 roku.
W sierpniu 2011 roku pojawił się na Reading and Leeds Festival by zagrać u boku Seasick Steve'a.
16.09.2012 roku na koncercie charytatywnym Sunflower Jam, który odbył się w Royal Albert Hall w Londynie występując u boku gitarzysty Queen Brian'a May, perkusisty Ian'a Pace z Deep Purple i wokalisty zespołu Iron Maiden Bruce'a Dickinson i Alice'a Cooper.
W listopadzie 2012 roku Jones koncertwał po Wielkiej Brytanii z awangardowym/ improwizacyjnym zespołem pochodzącym z Norwegii Supersilent.
6.12.2012 roku Jones grał na basie, gitarze i mandolinie wraz z Robyn Hitchcock'iem jako "Biscotti" w Cecil Sharp House, Londynie.
30.04.2013 roku Jones wystąpił na żywo w telewizyjnym przedstawieniu "Later... with Jools Holland" grając na basie do utworu Seasick Steve'a pt. "Down On The Farm" z jego nowego albumu pt. "Hubcap Music".
1.05.2013 roku Jones pojawił się wraz z Seasick steve'em na kocercie w Roundhouse mieszczącym się w Camden w Londynie. Został przedstawiony przez Seasick Steve'a jako członek "najlepszej grupy wszechczasów", Jones grał na basie, mandolinie i giatrę hawajską i był również wiodącym wokalem.
W sobotę 29.06.2013 roku Jones grał na gitarze podczas występu wraz z Rokia Traoré, która otworzyła Pyramid Stage tamtego ranka w Glastonbury 2013 roku. Równiez wspierał Seasick Steve'a na West Holt scenie, która 
znajdowała się na tym samym festiwalu.
W listopadzie 2013 roku Jones dołączył do trasy po Pn.- wach. Stanach grając na mandolinie z Dave Rawlings Machine. Atlanta przedstawienie (21.11.2013) zawierało wykonanie Led Zeppelin "Going To California". Jones również występował z The Rawling Machine jesienią 2014 roku. 5. i 6.09.2015 roku Jones wraz z perkusistą zespołu Queen Roger'em Taylor dołączył do Foo Fighters, którzy dawali koncert w Milton Keynes by zagrać przeróbkę utworu Queen "Under Pressure" wraz z Taylor'em Hawkins i Dave'em Grohl, którzy śpiewali.
W 2019 roku Jones wraz z finskim wiolonczelistą Anssi Karttunen założył nowy zespół o nazwie Sons Of Chipotle. Grupa miała premierę podwójnym koncertem na żywo w Pit Inn w Tokio, Japonii we wrześniu tamtego roku. do występów w Tokio do nich dołączyli muzycy Jim O'Rourke i Otomo Yoshihide. Zespół zagrał swój pierwszy koncert w Stanach w marcu 2020 roku na Big Ears Festival w Knoxville, Tennessee.
Dziedzictwo
Jones jest szeroko uważany za wysoce wpływowym i ważnym basistą, keyboard'zistą i aranżerem w historii muzyki rock'owej. Wielu znaczących się basistów było pod wpływem Jones'a, jak m.in. John Deacon z Queen, Tom hamilton z Aerosmith, Geddy Lee z Rush, Steve Harris z Iron Maiden, Flea z red hot Chili Peppers, Gene Simmons z Kiss i Krist novoselic z Nirvany. Chris Dreja, gitarzysta rytmiczny i basista z The Yardbirds opisał go jako "najlepszym basistą w Europie". Muzyczne czasopisma i magazyny uplasowały Jones'a wśród najlepszych basistów wszechczasów. W '77 roku został nazwany najlepszym basistą przez magazyn Creem. W 2000 roku magazyn Guitar uplasował go na miejscu trzecim w rankingu "Basista tysiąclecia", który został stworzony przez czytelników.
W październiku 2010 roku Jones otrzymał "Gold Badge Award" od The British Academy of Songwriters, Composers and Authors (w skrócie The Ivors Academy) za swój wkład w brytyjski przemysł muzyczny i rozrywkowy. 10.11.2010 roku został uhonorowany nagrodą "Outstanding Contribution Award" na inauguracji Marshall Classic Rock Roll of Honour Awards. W 2014 roku zajął pierwsze miejsce w rankingu "20 Most Underrated Bass Guitarists", który został przeprowadzony przez magazyn Paste.
Życie osobiste
W '67 roku Jones poślubił Maureen, którzy są razem aż po dzisiejszy dzień obecnie żyjący w West London. Mają trzy córki: Tamara, Jacinda, Kiera. W nawiązaniu do The Sunday Times Rich List Jones'a majątek netto w 2009 roku wynosił £40.000.000.
Dyskografia
Albumy Studyjne:
Zooma (1999)
The Thunderthief (2001) z Adamem Bomb i Robertem Fripp
Albumy ze ścieżkami dźwiękowymi
Scream for Help (1985) z Jimmy Page, Jon Anderson i John Renbourn
z Led Zeppelin
Led Zeppelin (1969)
Led Zeppelin II (1969)
Led Zeppelin III (1970)
Led Zeppelin IV (1971)
Houses Of The Holy (1973)
Physical Graffiti (1975)
Presence (1976)
In Through The Out Door (1979)
Coda (1982)
z The Rolling Stones
Their Satanic Majesties Request (1967)
z Diamanda Galás
The Sporting Life (1994)
