Led Zeppelin- "In Through The Outdoor"

Pn	Wt	Śr	Cz	Pt	So	N
	1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30

Szczegóły: Odsłony: 2285

Led Zeppelin In Through The Out Door

to ósmy i zarazem ostatni studyjny album zespołu rockowego Led Zeppelin. Był nagrywany w przeciągu ponad trzech tygodni od listopada do grudnia '78 roku w studiu należącym do zespołu ABBA, Polar Studios w Sztokholmie, Szwecji, a został wydany przez Swan Song Records 15.08.1979 roku. To ostatni album wydany przed śmiercią perkusisty John'a Bonham w 1980 roku, krótko przed tym gdy zespół postanowił się rozwiązać.

Album był dużym komercyjnym sukcesem szczególnie w Stanach Zjednoczonych gdzie uplasował się na miejscu #1 listy Billboard będącym drugi tydzień na liście przebojów jak i również osiągnął miejscie #1 w Wielkiej Brytanii, Kanadzie i Nowej Zelandii jak i też Top10 i 15 w kilku innych krajach. "In Through The Outdoor" był zespołu ósmym i ostatecznym wydanym albumem studyjnym, który osiągnął szczyt na liście przebojów w Stanach Zjednoczonych.

Tło

Album został nazwany by opisać ostatnie problemy zespołu w tym także śmierć, Karac'a, syna Roberta Plant'a w '77 roku i emigrację podatkową, którą zespół miał w Wielkiej Brytanii. Ucieczka skutkowała tym, że zespół nie mógł występować na ziemiach brytyjskich przez ponad dwa lata i próba przypomnienia publiczności o sobie była jak "próba dostania się przez "zewnętrzne drzwi".

We wrześniu '78 roku zespół zaczął wykonywać próbę materiału i po sześciu tygodniach byli gotowi go nagrać. Zespół jeździł do Polar Studios w Sztokholmie, Szwecji by zacząć nagrywać. W kontraście do popzrednich albumów Led Zeppelin "In Through The Outdoor" cechuje większy wpływ części ze strony basisty i keyboard'zisty John- Paul Jones'a i wokalisty Roberta Plant i względnie mniej ze strony perkusisty John'a Bonham i gitarzysty Jimmy'ego Page'a. Zmniejszony wkład ze strony Page'a i Bonham'a jest przeypisywany nie pojawianiu się przez nich na czas w studiu nagraniowym, ponieważ Bonham borykał się z alkoholizmem, a Page z uzależnieniem od heroiny. Jones później skomentował "już wtedy istniały dwa oddzielne obozy i my (Plant i ja) znajdowaliśmy się w stosunkowo nieuzależnionych". Konsekwencją było tego, że wiele z tych utworów zostało zestawionych przez Plant'a i Jones'a w czasie gdy Page i Bonham dodawali swoje części późną nocą. Jones był zainspirowany do stworzenia nowego materiału po tym gdy przed nagraniem albumu nabył syntezator Yamaha GX-1 i "pracował blisko z Robertem co było czymś nowym, bo wcześniej się nie zdarzało".

Po sesji nagraniowej w Polar album został zestawiony w prywatnym studiu należacego do Page'a mieszczącym się w jego domu w Plumpton. "Wearing and Tearing", "Ozone Baby" i "Darlene" zostały nagrane w czasie sesji albumu, ale zostały zaniechane z powodu ograniczonego miejsca. Wszystkie pojawiły się później na "Coda".

Utwory

Muzyka na "In Through The Outdoor" jest zdominowana przez Jones'a. Dwa utwory z tego albumu- "South Bound Saurez" i "All My Love"- były jedynymi oryginalnymi utworami Led Zeppelin w których to Page nie udzielał się jako Jeden wariat papierowego opakowania dla oryginalnego wydania winylu ktorego wystemplowane logo bylo rowniez uzywane jako czesc przedniej czesci okladki dla oryginalnych wydan tasmowych nagran autor. Poza "Darlene" utwór oparty na boogie- woogie stylu jest przypisywany wszystkim członkom (który został ostatecznie wydany na albumie "Coda"), Bonham nie uzyskał praw do żadnego z tego albumu utworów.

Strona Pierwsza

"In The Evnening" był zaplanowany jako utwór wprowadzający w album jako "rozwinięta epopeja" by pokazać, że Led Zeppelin nadal potrafi dobrze produkować muzykę. Page grał na gitarze za pomocą łuku do skrzypiec tak jak to wykonywał na początku kariery zespołu. Utwór cechuje kontrast pomiędzy mocnymi rifff'ami w głównej części utworu wbrew względnie cichej sekcji środkowej.

"South Bound Saurez" to bezpośredni rockowy utwór. Na tej ścieżce Jones grał na pianinie. Napisanie utworu przypisuje się Jones'owi i Robertowi Plant, jest to jeden z trzech oficjalnie wydanych utworów zespołu, których kompozycja nie jest przypisywana ówczesnemu kompozytorowi zespołu Jimmy'emu Page (w tym także "All My Love", który jest drugim utworem również przypisany Jones'owi i Plant'owi i "Bonzo's Montreaux" trzecim utworem, którego kompozycja jest przypisana tylko John'owi Bonham).

"Fool In The Rain" był próbą połączenia rytmu samby z podstawową nutą rocka czego konsekwencją była polirytmiczna część utworu. Pomysł został podsunięty przez Plant'a tłumacząc tym, że zespół musi zbadać nowe muzyczne terytorium po to by zachować aktualne.

"Hot Dog" to utwór zainspirowany stylem rockabilly, który wyłonił się z początkowych prób przy których zespół rozgrzewał się grając serię starych preróbek Elvis'a Presley'a'a i Ricky'ego Nelson'a.

Strona Druga

"Carouselambra" to dziesięciominutowy utwór na którym dominuje keyboard Jones'a i obejmuje różne style muzyczne. Page grał na gitarze Gibson EDS-1275, którą tylko zazwyczaj używał na występach na żywo. Zespół zamierzał zagrać utwór na żywo podczas trasy po Stanach Zjednoczonych w '80 roku, która jednak została anulowana z powodu śmierci Bonham'a.

"All My Love" to utwór miłosny napisany przez Plant'a i Jones'a gdy po raz pierwszy weszli do studia. Jones grał solo na klasycznym syntezatorze w środku utworu.

"I'm Gonna Crawl" to odprężający utwór blues'owy. Plant zaranżował ścieżkę w soul'owym stylu lat 60- ych, którego wykonawcami byli np. Wilson Pickett i Otis Redding. Jones wniósł swój wkład poprzez smyczkowy syntezator.

Pakowanie i szata graficzna

Oryginalny album zawierał niespotykany chwyt reklamowy: przednia część okładki była przygotowana na sposób zwykłej brązej torby z papieru (przypominającą okładkę opakowań albumów bootleg'owych wraz z uwypuklonym tytułem wydrukowanym na nim), a wewnętrzna część okładki zawierała czarno- biały obraz przedstawiający linie po tym gdy go się przemyło wodą stawał się na stałe kolorowy. Było też sześć różnych okładek, które zawierały parę odmiennych zdjęć (jedno na przodzie, a drugie tyle albumu), a zewnetrzna brązowa okładka oznaczała, że kupujący nie byli w stanie powiedzieć którą okładkę nabyli. Wszystkie obrazy przedstawiały tą samą scenę w barze (w której to mężczyzna pali Dear John list) i każde zdjęcie zostało uchwycone z oddzielnego punktu widzenia osoby, która pojawia się na kolejnych zdjęciach. Ściany pokryte są pożółkłymi wizytówkami i paragonami o nominale dolara. Sesja zdjęciowa w londyńskim studiu miała wyglądać jak rekonstrukcja Old Absinthe House znajdującym się w Nowym Olrealnie, Luizjanie.

Zdjęcie do albumu zostało zaprojektowane przez fotografa Hipgnosis Storm'a Thorgerson. W '80 roku Hipgnosis było nominowane do nagrody Grammy Award w kategorii Najlepszego Pudełka dla "In Through The Outdoor".

Wydanie i reklama

Plan wydania albumu był przed podwójnym koncertem w Knebworth w '79 roku, ale opóźnienia produkcji sprawiły iż został wydany 15.08.1979 roku krótko po ich wystąpieniu. Plant żartobliwie odniósł się do opóźnień, które miały miejsce 4.08.1979 roku w trakcie koncertu.

Album uplasował się na miejscu #1 listy Billboard będąc tylko dwa tygodnie na liście i podobno rozszedł się w nakładzie 1,7 mln kopii włącznie z dniem wydania. Od 23.10.1979 do 3.11.1979 na tym wydaniu cały katalog Led Zeppelin uplasował się na liście Billboard 200 przebijając tym samym swój własny rekord z '75 roku podczas gdy wszystkie ich albumy włącznie z Physcial Graffiti znajdowały się na liście przebojów. Przez siedem tygodni album trzymał się na pierwszym miejscu listy przebojów w Stanach Zjedonych i pod koniec września '79 roku rozszedł się w nakładzie 7.000.000 kopii. Sprzedaż miała na celu pomóc wytwórni w Stanach Zjednoczonych, która zaczęła się chwiać. W styczniu '80 roku "Fool In The Rain" został wydany jako singiel w celu dalszej promocji albumu, ale prawie przegapił TOP20 listę przebojów singli.

"In Through The Outdoor" to album, który trzymał się na szczycie listy przebojów (wraz z Led Zeppelin II). Do dziś album sprzedał się w Stanach Zjednoczonych w nakładzie 6.000.000 kopii.

Odbiór krytyczny

"In Through The Outdoor" postawił ścianę między współczesnymi krytykami, a fanami Led Zeppelin; niektórzy uważali ich muzykę, która jest przez syntezator zdominowana za nieuniknioną, ale z przyszłościowym wyprzedzeniem, profesjonalne oceny In Through The Outdoor podczas gdy inni odczuwali, że zespół zapomniał o swoim czężkim i szybkim brzmieniem. W nawiązaniu do wypowiedzi biografa Jimmy'ego Page'a, Martin'a Power, "jak można było się spodziewać, w fazie obudzenia punk'u "In Through The Outdoor" przeszedł ciężkie chwile z niektórymi krytykami ze statusem Zepp'ów jako weterani w biznesie muzycznym użyto teraz pałeczki by nią ich bić".

Recenzując album w "Rolling Stone" Charles M. Young powiedział, że Page'a malejąca kreatywność zaowocowała niewielką ilością dobrego materiału nad którym mógł z Plant'em pracować, które teksty Young uważał za idiotyczne i Bonham, którego gra na perkusji była spostrzegana za surową. To sprowadziło do Jones'a, którego grę na keyboard'zie Young skomentował "działa najlepiej za Page'em, a nie przed nim". Chris Bohn z Melody Maker powiedział iż "sugestywna pierwsza gra" nagrania "sprawiła iż wszyscy zataczali się ze śmiechu" podczas gdy oskarżano zespół, że jest "całkowicie zacofani" i "zaprezentują pierwszą oznakę śmiertelności". Z kolei dziennikarz NME Nick Kent twierdził iż album "nie był epitafijny", wierząc w to, że to były "możliwe powody odejścia z zespołu" zasługjących na dalsze słuchanie. Robert Christgau również odniósł się pozytywnie do nagrania w The Village Voice dostrzegając zwykłe "rozluźnienie w dziale tekstowym", ale honorując album jako najlepszym grupy od czasu "Houses Of The Holy" ('73). Rzekł "Melodyjna pompa syntezatora na stronie drugiej potwierdza moja dłutrwała wiarę, że to jest na prawdę dobry zespół art- rock'owy", podczas gdy "lollapalooza" wisi na pierwszej stronie potwierdza od zarania dziejów wiarę iż to jest na prawdę dobry hard rockowy zespół". Pod koniec roku "In Through The Outdoor" było nominowane do nagrody American Music Awards, która odbyła się w '80 roku w kategorii "Ulubiony Album Popowy/ Rock'owy".

Po wydaniu albumu Plant, Page i Bonham zastrzegli sobie prawa do nagrań. Plant później stwierdził iz podobały mu się wariacje stylów w porównaniu do ówczesnych albumów choć był świadomy iż album był "nieco okrojony". W 2004 roku Page stwierdził iż "po "In Through The Outdoor" znów chcieliśmy coś opartego na ciężkim graniu i riff'ach. Oczywiście nigdy nam się nie udało zrobic tamtego albumu". Jest również cytowany mówiąc "Nie był to najwygodniejszy album. Mysle, że to było bardzo przejściowe... odskocznia do tego co by wtedy mogło być". "In Through The Outdoor" to ostateczny album Led Zeppelin, który został wydany za życia pozostałych członków oryginalnego składu. Perkusista John Bonham zmarł kolejnego roku 25.09.1980.

W "The Rolling Stone Album Guide" z 2004 roku gaylord Fields stwierdził iż album został "zniesławiony po uwolnieniu się od ciężkości", ale "teraz jest osobliwością art- rock'a z kuszącymi akcentami". Colin Larkin ocenił to w swojej książce "Encyclopedia of Popular Music" (2006) jako "brak definicji" zespołu ówczesnych nagrań, mimo to "silna kolekcja w której John- Paul Jones ukazuje się jako czynnik jednoczący". Jednak Nick McCormick umocnił ówczesne skargi o albumie oceniając go jako najgorszym albumem zespołu, które zostało wydane w 2014 roku w retrospektywnym przeglądzie w "The Daily Telegraph": "Mułowata produkcja, zuchwałe syntezatory, żwawe popowe rytmy i orkiestrowa ballada sprawiają iż utwory stają się ledwo rozpoznawalne jako najcięższy zespół w historii".

Wznowione wydanie w 2015 roku

Wznowiona wersja "In Through The Outdoor" wraz z "Presence" i "Coda" została wydana 31.07.2015 roku. Wznowione wydanie wyszło w sześciu formatach: jako standardowa CD edycja, podwójna CD deluxe edycja, standardowa wersja LP, podwójna deluxe LP wersja, super deluxe podwójne CD dodatkowo podwójne wersje LP wraz z książką o twardej okładce i jako wersja do pobrania o wysokiej rozdzielczości 24- bit/ 96k. Edycja deluxe i super deluxe zawiera dodatkowy materiał, który ma w sobie alternatywne nagrania jak i też alternatywnie zatytułowane utwory "Southbound Piano", "The Epic", "The Hook" i "Blot". Wznowione wydanie ukazało się w czarno- białej wersji oryginalnej okładki albumu jako dodatkowa okładka. Replika brązowej torby i kolorowa linia zostały w tej edycji zawarte.

Wznowiona edycja spotkała się z ogólnie pozytywną recenzją. W Metacritic, które przydziela znormalizowane recenzje spośród 100 wywodzących się z głównego nurtu album uzyskał średnią ocenę 73 opartej na ośmiu recenzjach. Magazyn "Q" stwierdził iż "bardzo dobrze się postarał i "All My Love" jest oszałamiająco pięknym utworem, podczas gdy Tim Batcup z "Classic Rock" w dodatkowym materiale zauważył "niechlujny, hałaśliwy "Hot Dog" i bardzo rzadkie "In The Evening" wejście drona zostaje obcięte, a Jones'a syntezatory wysoko w miksie". Recenzent "PopMatters" Andrew Doscas był bardziej krytyczny, szczególnie na dodatkowej płycie: "Podczas gdy "In Through The Outdoor" posiada trochę zalety jest czymś okrutnym ze strony Led Zeppelin uważać, że ktokolwiek, nawet oddany wielbiciel potrafiłby zebrać siłę by odsłuchać album dwa razy pod rząd".

Spis utworów

Informacje zaczerpniete z oryginalnego albumu US Swan Song (brytyjska wersja nie zawiera czasu trwania utworu). Wszystkie utwory zostały napisane przez John Paul Jones'a, Jimmy'ego Page'a i Roberta Plant'a, poza tymi gdzie jest wymienione.

Led Zeppelin In Through The Out Door spis utworow